Het is alsof de tijd er heeft stilgestaan. In het restaurantgedeelte staan ronde, houten tafels. Op elke tafel staat een vaasje met daarin een kunstbloem. Door de grauwe vitrages die voor de hoge ramen hangen, zien we een mangoboom waaraan welgeteld één mango bungelt. Indonesiënu is in hotel Niagara in Lawang, Oost-Java.

In de verte doemt een hoog, roze gebouw op. Het is hotel Niagara, ontworpen door de Braziliaanse architect Pinedo. Gebouwd in de negentiger jaren van de negentiende eeuw, was dit toentertijd het hoogste gebouw in Azië.

Mengeling van stijlen


Het bouwwerk vertoont een mengeling van verschillende stijlen: Nederlands, Braziliaans, Chinees en Victoriaans. De bouw van dit 35 meter hoge gebouw heeft 15 jaar geduurd.

Toentertijd het hoogste gebouw in Azië.

Wij parkeren onze auto op de ruime parkeerplaats voor het hotel. In de lobby vragen wij de hotelmedewerker om een rondleiding. "Jazeker, dat kan, maar wij kunnen u niets over het hotel vertellen. Alle informatie die u wilt weten, staat op onze website." Goed, voor 25.000 rupiah per persoon willen wij best rondgeleid worden door een ‘gids’ die ons niets kan of wil vertellen.

Gebloemd tafelkleed


Maar eerst nemen wij plaats in het restaurant waar wij iets te drinken bestellen. Ronde houten tafels bedekt met een gebloemd tafelkleed staan verspreid over de ruimte die net als alle andere delen van het hotel, voorzien is van een marmeren vloer.

Het hotel is voorzien van een marmeren vloer.

Aan de wand hangt een schilderij met daarop de tekst: Niagara, the hotel with a classic touch. En klassiek is het hotel zeker. Het is alsof de tijd hier heeft stilgestaan. Voor de hoge ramen in het restaurant hangen grauwe vitrages waarvan niet duidelijk is wanneer zij hun laatste wasbeurt hebben gehad. Houten panelen sieren de wanden.

Handgeschreven postkaarten


Een hotelmedewerker - een jongeman van ergens in de twintig - neemt ons mee voor een rondleiding door het vier verdiepingen tellende hotel. Een brede trap leidt naar boven. Aan de muren hangen handgeschreven postkaarten van bezoekers – waaronder ook Nederlandse gasten - die hier ooit hebben gelogeerd.

De kamers zijn zeer ruim met veel lichtinval. De classic touch is ook hier duidelijk zichtbaar. Hoge ramen met houten kozijnen; houten deuren geven toegang tot het balkon; oude beeldbuis televisies op houten kastjes.

Het hotel beschikt ook over een (niet werkzame) lift - naar verluidt de eerste op Java.

Eerste lift op Java?

We arriveren bij de trap die leidt naar de derde verdieping, maar kunnen niet verder. De toegang tot de trap is namelijk afgesloten door een smeedijzeren hek met een groot slot er op. "Houdt de rondleiding hier al op?", vragen we de hotelmedewerker.

Nee."

Hij glimlacht. Uit zijn zak haalt hij een sleutel en opent het slot. De bovenste twee verdiepingen worden al jaren niet meer gebruikt. Op de vraag of de etages in de nabije toekomst nog worden gerenoveerd, antwoordt de hotelmedewerker: "Nee."

De bovenste twee verdiepingen worden al jaren niet meer gebruikt.

We lopen de trap op en merken dat het plafond steeds lager wordt. Rechts van ons zien we een afgesloten kamer. De kamer zit op slot en de hotelmedewerker heeft daar geen sleutel van. Groene gordijnen bedekken het raam. We proberen door de gordijnkieren naar binnen te kijken.

Wierook


Er brandt licht in de kamer. Een subtiele geur van wierook zweeft door het sleutelgat naar buiten. We zien iets staan wat de vorm heeft van een altaar.

Groene gordijnen bedekken het raam.

"Wat is dit voor een ruimte?", vragen wij de hotelmedewerker, wetende dat hij toch niets kan vertellen. "Dat weet ik niet", antwoordt de jongeman.

Spookverhalen


Wij kregen er een beetje de kriebels van. Naar verluidt zou het spoken in Hotel Niagara. Er doen veel spookverhalen de ronde. Zo zou er een jonge Nederlandse vrouw op de vierde etage zelfmoord hebben gepleegd door van het balkon af te springen. Bezoekers zouden midden in de nacht voetstappen en stemmen hebben gehoord.

De badruimte.

De hotelmedewerker leidt ons naar het dak met uitkijktoren. Daar worden wij getrakteerd op een magnifiek uitzicht over Lawang en omgeving met rijstvelden en in de verte de bergen Arjuna en Semeru.

De rillingen verdwijnen en maken plaats voor een gevoel van vrijheid en bewondering. Bewondering voor deze prachtige plek in de provincie Oost-Java.

De uitkijktoren van waaruit je een schitterend uitzicht hebt op de nabije omgeving.

Hotel Niagara was in de beginjaren eigendom van de Chinese familie Liem Sian Joe en deed tot 1920 dienst als villa. In dat jaar verhuisde deze rijke familie naar Nederland. Sindsdien lag het gebouw er verlaten bij.

Nieuw leven 


In 1960 verkocht een erfgenaam van de familie het gebouw aan een Chinese zakenman uit Surabaya, genaamd Ong Kie Tjai. Hij blies de villa nieuw leven in en maakte er een hotel van: Hotel Niagara. Ong Kie Tjai voerde een aantal renovaties uit waarbij hij de historische en architecturale waarde van het hotel in ere hield.

Glas in lood boven de houten deuren. 

Hotel Niagara ligt op ongeveer anderhalf uur rijden van Surabaya en 30 minuten rijden van Malang. Het hotel ligt op een strategische plek in Lawang dat bekend staat om zijn aangename klimaat.