Wanneer je in een ander land op vakantie bent, dien je de lokale gewoonten en gebruiken in dat land te respecteren. Dat geldt ook voor toeristen die op bezoek zijn in Indonesië. Vijf dingen waar je op moet letten als je Indonesië bezoekt.

1. Kleding


Drie westerse toeristen achterop de ojek (fietstaxi) naderen de toegangspoort van de Madakaripura watervallen in Oost-Java. Alle ogen zijn op hen gericht. Slechts gekleed in een zwembroek, twee met ontbloot bovenlijf en een in singlet, zouden ze het hele traject naar de watervallen moeten afleggen, een wandeltocht van 15-20 minuten, waarbij ze tientallen lokale toeristen zouden tegenkomen.

De westerse toeristen hebben haast. Luid pratend wijzen zij naar hun polshorloge om niet veel later half rennend in de verte te verdwijnen, zonder de prachtige omgeving in zich op te nemen. "Kijk die bule [blanke buitenlanders] nou toch", giechelen enkele lokale toeristen.

Indonesiërs met een ontbloot bovenlichaam, zie je zelden in het Indonesische straatbeeld.


De singlet en de tanktop zijn kledingstukken die ook door Indonesiërs worden gedragen. Tijdens een dagje aan het strand, in het zwembad en thuis, of op vakantie in een toeristische bestemming zoals Bali. Een tanktop zullen Indonesiërs bijvoorbeeld niet zo snel dragen wanneer ze met het openbaar vervoer reizen, of bij een formele aangelegenheid.

Het is als toerist belangrijk te weten wanneer je een singlet of een tanktop beter in de kast kunt laten liggen. Bij een bezoek aan bijvoorbeeld een gebedshuis en voor Indonesiërs heilige plekken is het gewenst je gedekt te kleden.

In een singlet en korte broek kom je overigens geen enkel immigratiekantoor in Indonesië binnen. Ben je van plan je visum te verlengen, ga dan gepast gekleed, draag schoenen en laat je teenslippers thuis. Ook sommige eet- en drinkgelegenheden in luxe malls in de Indonesische hoofdstad Jakarta weigeren toeristen die er naar hun maatstaven te bloot uitzien.
   

2. Speciale prijzen voor toeristen


Buitenlandse toeristen denken vaak dat Indonesiërs altijd andere, hogere prijzen hanteren voor toeristen. "Is 10.000 rupiah niet veel te duur voor twee mango's? Dat is zeker een toeristenprijs", vroeg een blanke toerist aan een lokale gids op een fruitmarkt op Java. 10.000 rupiah is omgerekend nog niet eens 70 eurocent. En nee, de fruitverkoper hanteerde hier niet een speciale toeristenprijs.



Het komt de laatste tijd steeds vaker voor dat verkopers een bordje plaatsen bij hun koopwaar waarop de prijs in rupiahs staat vermeld. Dat is de vaste prijs die voor iedereen geldt: voor zowel buitenlandse als lokale toeristen.

Natuurlijk. Er zijn gebieden in Indonesië waar wel hogere prijzen worden gehanteerd voor buitenlandse toeristen. Dat betreft in de meeste gevallen gebieden waar veel toeristen komen. Bijvoorbeeld op sommige locaties op Bali en in Yogyakarta, of bij populaire toeristische attracties zoals de Bromo of de Borobudur.

3. De Indonesische keuken


De Indonesische keuken is heel divers. Elke regio in Indonesië kent haar eigen gerechten. Een typisch Balinees gerecht is babi guling (geroosterd speenvarken). Gudeg is een traditioneel gerecht uit Yogyakarta en nasi Padang is een typisch gerecht uit West-Sumatra. Toch blijven buitenlandse toeristen vaak bij de voor hun vertrouwde gerechten zoals gado-gado en nasi goreng. Best wel jammer eigenlijk. Want de Indonesische keuken heeft zoveel te bieden!


Probeer eens iets nieuws, bijvoorbeeld een miegerecht zoals mie Jawa uit Midden-Java of mie Ujung Pandang uit Zuid-Sulawesi. En wanneer je Cirebon bezoekt, mag gempal gentong zeker niet op je must-eat-lijst ontbreken.

Indonesiërs zijn trots op hun lokale gerechten. Ze waarderen het zeer wanneer buitenlandse toeristen daarvan willen proeven.

4. Discussie is gezond


Indonesië is een groot land dat met veel problemen kampt: mensenrechten, de kloof tussen rijk en arm, infrastructuur, afval en noem maar op. Als toerist een discussie aangaan over deze onderwerpen is gezond. Indonesiërs houden van discussie. Alleen die mentaliteit van 'Ik-als-buitenstaander-weet-het-beter' en 'het wijzende vingertje' wordt niet altijd gewaardeerd.

5. Klagen


Ook het geklaag van toeristen valt niet altijd in goede aarde. Het is te warm, er zijn te veel muggen en vliegen, het is hier vies, ik vind deze attractie niets aan, er zijn te veel mensen, er is te veel verkeer op de weg etc. etc. Er is altijd wel iets om over te klagen.

Je bent op vakantie. Geniet van het land. Geniet van de mooie natuur. Geniet van het eten. Geniet van de verscheidenheid aan culturen. Geniet van de vriendelijke bevolking die altijd klaar staat je te helpen.

Indonesiërs hoor je eigenlijk maar heel zelden klagen. Wat ze doen is curhat, hun hart luchten. En zelfs als ze dat doen, doen ze dat met een glimlach op hun gezicht.


Indonesiërs zeggen niet altijd wat zij denken. Het is vaak moeilijk te zien aan een Indonesiër wat hij of zij eigenlijk voelt. Ze verbergen hun emoties achter hun glimlach. Indonesiërs zijn heel aardige mensen die altijd proberen beleefd te blijven, met name tegen toeristen die te gast zijn in hun land.

Wanneer een Indonesiër mensen thuis uitnodigt, zal hij proberen hen zo goed mogelijk te ontvangen. Dat doet hij bijvoorbeeld door een maaltijd voor te bereiden en lekkere hapjes op tafel te zetten. Indonesiërs doen er alles aan om het hun gasten naar de zin te maken. Indonesiërs respecteren hun gasten en willen hen het gevoel geven dat ze welkom zijn in hun huis. En dat is iets wat sommige toeristen vaak vergeten, namelijk dat ze te gast zijn in Indonesië.