Rudiat, die in het West-Javaanse dorpje Pasirhuni woont, vertelt aan CNA dat hij boeken meeneemt die thema’s behandelen waar bij de lokale bevolking behoefte aan is.
Is in een dorp het merendeel van zijn tofoeklanten boer, dan neemt Rudiat boeken mee over landbouw. Bezoekt hij een dorp waar het merendeel van de dorpelingen huisvrouw is, dan neemt hij boeken mee die gaan over ouderschap en opvoeding.
Tofoeboeken
Hoewel Rudiat minder dan het minimumloon verdient, zet hij maandelijks 2,5 procent van zijn inkomsten opzij voor de aankoop van boeken. Zijn levensmissie is namelijk het doorgeven van de liefde voor lezen.
In de 25 jaar dat hij werkt als tofoeverkoper, heeft Rudiat al ongeveer 3500 boeken gekocht. Ook heeft hij van donateurs, die van zijn initiatief hoorden, zo’n 2500 boeken gekregen.
‘Ik noem ze tofoeboeken. Want daar waar tofoe is, daar zijn boeken. Boeken maken je slim, en tofoe maakt gezond’, aldus Rudiat aan CNA.
Liefde
Rudiat werd opgevoed door zijn alleenstaande moeder. Wegens financiële problemen, was zij genoodzaakt haar zoon van school af te halen. Rudiat werd gepest door kinderen uit de buurt omdat hij de basisschool niet kon afmaken.
Rudiat bleef niet bij de pakken neerzitten. Op 19-jarige leeftijd begon hij te werken in een tofoefabriek. Hij besloot 2,5% van zijn loon opzij te zetten om daar boeken van te kopen en daar uit te lezen in zijn vrije tijd.
Een jaar later ontmoette hij zijn grote liefde, die ook een groot liefhebber van boeken bleek te zijn. Ze trouwden en kregen drie kinderen.
Collectie boeken
Een paar jaar later begon Rudiat zelfgemaakte tofoe te verkopen. Hij had de kunst van het maken van tofoe namelijk al geleerd in de tofoefabriek.
Rudiat had inmiddels al een hele collectie boeken opgebouwd. Zijn buren kwamen regelmatig bij hem aan de deur om boeken van hem te lenen.
Ervan overtuigd dat andere dorpelingen vast ook een enthousiasme hadden voor lezen, nam Rudiat, telkens wanneer hij een dorp bezocht om er tofoe te verkopen, vijf tot tien boeken mee die mensen konden lenen. Dat daarbij boeken niet altijd weer werden teruggegeven, vindt Rudiat geen enkel probleem.
Reis naar Singapore
Na verloop van tijd kregen ook de lokale autoriteiten kennis van Rudiats initiatief. Zij riepen zijn hulp in bij de aanpak van laaggeletterdheid onder jongeren. Ook hielpen zij Rudiat met het opzetten van een stichting en een kleine bibliotheek naast zijn woning.
Het initiatief van Rudiat kwam ook het Indonesische ministerie van Onderwijs ter ore. Het ministerie bood hem een beurs aan voor een reis naar Singapore en vroeg hem zijn ervaringen daar op papier te zetten.
Onderweg naar het immigratiekantoor voor de aanvraag van een paspoort, viel Rudiat echter van zijn brommer en raakte gewond aan zijn arm en borst. Rudiat zag zijn reis naar Singapore in duigen vallen.
Ontmoeting met Jokowi
Door de verwondingen die hij had opgelopen, kon Rudiat geen tofoe meer maken. Hij besloot toen maar fabriekstofoe te verkopen, waarbij hij niet vergat boeken mee te nemen om uit te lenen aan de lokale bevolking.
Niet veel later kreeg hij een uitnodiging om naar het presidentieel paleis in Jakarta te komen om daar samen met president Joko ‘Jokowi’ Widodo en andere strijders tegen laaggeletterdheid de Nationale Onderwijsdag te vieren.
Een grap?
Rudiat dacht in eerste instantie dat het om een grap ging. En zelfs toen hij op die bewuste dag de president in levende lijve mocht ontmoeten, kon hij niet geloven dat dit allemaal echt was.
Rudiat dacht dat hij al zijn dromen moest opgeven, toen hij zijn school niet kon afmaken. Hij had nooit gedacht dat zijn strijd tegen laaggeletterdheid deuren zou openen.
Aan CNA vertelt Rudiat dat hij nu wil gaan werken aan een hoger doel, namelijk het oprichten van een school met gratis onderwijs waar veel mensen van kunnen profiteren.
Reacties