UNESCO heeft een grote verzameling handgeschreven brieven en het archief van Kartini erkend als documentair werelderfgoed. De documenten zijn afkomstig uit de collecties van de Universiteitsbibliotheek Leiden, het Nationaal Archief in Den Haag en het Nationaal Archief in Indonesië.
Meeste documenten uit Leiden
De meeste documenten zijn afkomstig uit de collectie van de Universitaire Bibliotheek Leiden. Het merendeel van de Leidse Kartini-collectie bevat handgeschreven brieven gericht aan Rosa Manuela Abendanon-Mandri, de echtgenote van Jacques Henry Abendanon, directeur van het departement van Onderwijs, Eeredienst en Nijverheid in Batavia.
UNESCO schrijft op haar website dat de documenten een essentiële basis vormen voor het begrijpen van het leven en de ideeën van Kartini (1879-1904). Haar brieven, die vooral worden bewaard in Nederland, vormen de bron en het fundament van haar ideeën. De invloed van die brieven op onderwijs, emancipatie en de strijd voor gendergelijkheid is terug te vinden in het Nationaal Archief in Indonesië.
In afzondering
Kartini werd in 1879 geboren in een adellijke familie. Haar vader was Raden Mas Adipati Ario Samingun Sosroningrat, de regent van Jepara. Kartini wordt ook vaak aangeduid met de adellijke titel Raden Adjeng.
Kartini werd geboren in een tijd dat vrouwen weinig of geen regulier onderwijs ontvingen. Toch mocht ze van haar vader onderwijs volgen aan Europese scholen in de regio. Ze leerde daar goed Nederlands te spreken en te schrijven.
Kartini volgde tot haar twaalfde jaar onderwijs. Daarna moest ze van school om zich, volgens traditioneel gebruik, thuis in afzondering voor te bereiden op haar gedwongen huwelijk.
Brieven schrijven
Wachtend op een huwelijksaanzoek schreef Kartini brieven in het Nederlands naar haar penvriendinnen in Nederland. In die brieven gaf ze haar kijk op onder meer het kolonialisme en vrouwenemancipatie. In de brieven is te lezen dat Kartini zich sterk maakte voor de oprichting van scholen voor vrouwen en zich verzette tegen gedwongen huwelijken en polygamie.
Kartini trouwde in 1903 met Raden Mas Ario Djojo Adiningrat, de regent van Rembang. Hij steunde haar steunde in de oprichting van een school voor meisjes. Een jaar later beviel Kartini van een zoon. Vier dagen later, op 17 september 1904 overleed ze.
Kartini trouwde in 1903 met Raden Mas Ario Djojo Adiningrat, de regent van Rembang. Hij steunde haar steunde in de oprichting van een school voor meisjes. Een jaar later beviel Kartini van een zoon. Vier dagen later, op 17 september 1904 overleed ze.
Nationale held
President Soekarno, de grondlegger van de Indonesische Republiek, riep Kartini in 1964 uit tot Nationale Held van Indonesië. Ook riep hij haar geboortedag, 21 april, uit tot Hari Kartini (Kartinidag). In Kartini's geboorteplaats Jepara staat een museum dat aan haar gewijd is.
Hari Kartini wordt in Indonesië elk jaar gevierd. Op scholen wordt stilgestaan bij vrouwenrechten en emancipatie. Leerlingen gaan die dag meestal in traditionele klederdracht of in batikkledij naar school.
In Jakarta mochten vrouwen dit jaar op 21 april gratis met het openbaar vervoer reizen.
Kartini blijft tot op de dag van vandaag relevant, bijna 120 jaar na haar dood. Haar opvattingen en ideeën worden nog steeds besproken. De tijd is verstreken, maar Kartini staat nog altijd overeind', staat op de website van UNESCO.
In totaal 5 documenten uit Indonesië
Naast de brieven van Kartini (gezamenlijke inzending met Nederland) zijn ook vier andere documenten uit Indonesië dit jaar door UNESCO erkend als documentair werelderfgoed:
- het archief van de Javaanse Dans: Mangkunegaran Danskunsten, 1861-1944
- het Sang Hyang Siksa Kandang Karesian manuscript
- de werken van Hamzah Fansuri (gezamenlijke inzending met Maleisië)
- de geboorte van de Associatie van Zuidoost-Aziatische landen (ASEAN), archief over de oprichting van ASEAN, 1967-1976 (gezamenlijke inzending met Maleisië, Singapore en Thailand)
Reacties